Doorgaan naar hoofdcontent

Wij supporteren voor de natuur

Van 13 tot en met 20 oktober is het weer zover: de week van het bos. In heel Vlaanderen worden er activiteiten georganiseerd. Je kan zelf bekijken op deze website waar er in jou buurt iets te doen is.
Reporter Wout is de centrale held van de campagne en gaat oa op Facebook op zoek naar supporters van de natuur.

Vorige zondag stond er bij ons een leuke spinnenwandeling op de planning, maar die is jammer genoeg echt in het water gevallen.
Gelukkig zijn mijn kinders echte buiten-kinders en heeft het Hertbergbos voor ons nog weinig geheimen. Elke keer weer sta ik versteld van die prachtige natuur in onze achtertuin.
We gaan op zoek naar kastanjes, beukennootjes, eikeltjes, we zoeken de mooiste paddenstoelen en verzinnen welke kabouters erin zouden wonen. We komen bosbessen tegen, die we netjes laten hangen voor de diertjes van het bos. Geen reden is te gek om mijn dochters het bos in te krijgen.


 

    
               

We maakten ook nog een wandelingetje rond het Kasteel van Horst, toen het zonnetje nog scheen. Water, bos, weiland, prachtige kleurencombinaties, kortom we kwamen ogen te kort.



 
Maar ver moeten we eigenlijk niet gaan om te genieten van de herfst. In onze tuin is overvallen door een kudde paddenstoelen.
 
 
 
Houden jullie ook zo van de natuur?
 
 
 
 

Reacties

  1. ja, maar ik heb iedere keer wel een schop onder mijn k*nt nodig...
    Misschien volgende keer eens samen gaan? ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Het kasteel van Horst wil ik ook eens doen! Zondag kan je bij ons op school het kikkerpadje wandelen, wij deden dat twee weken geleden en da's ook heel tof!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Bommeke!

Het dessert, mijn favoriet deel van de hele menu. Een echte zoetebek ben ik. Aan een stuk chocola kan ik geen neen zeggen. Dat maakt ook dat ik gezegend ben met een aantal overtollige kilootjes. Omdat ik vrees dat ik het snoepen nooit ga kunnen laten, heb ik me er al lang bij neergelegd dat ik er nooit gestroomlijnd zal uitzien. Een toertje lopen is de perfecte manier om het zondigen af en toe door de vingers te zien. Onlangs bracht een collega de lekkerste taart ter wereld mee. Het recept werd hier al verschillende malen geprepareerd, en telkens met veel gejuich onthaald. Daarom wil ik het ook met jullie delen! Nodig: 500ml melk 60g maizena 250g boter 2 eieren 100g chocolade 2dozen madeira-koeken  (lange vingers gaat ook maar kruimelt harder) 250g suiker Start: Meng de melk en de maizena, laat het koken en zorg dat het afkoelt. Voeg boter, suiker en de eierdooiers samen en klop dit tot room. Klop de room en de afgekoelde maizena-pap tot pudding

Casa Lapino

Huisdieren, elk kind vraagt er wel eens naar. En soms kan mijn hart ook niet weerstaan aan een dosis schattigheid. Sinds het begin van de grote vakantie huppelen er vier knuffelkonijnen in onze tuin rond. Vraag me niet naar hun naam, kinderen en het kiezen van namen eindigt altijd in onzin, gewoon konijn dus. We zochten een plekje waar er zon en schaduw is, een plekje waar ze rustig kunnen schuilen en toch nog kunnen genieten van het buitenleven. En dat plekje is onder de enige boom die hier nog staat. Het tweedehandse kippenhok werd een konijnenhok en klaar. (of toch niet, ik vergat even de afsluiting, het poortje en de stapstenen rond het hok) Maak kennis met onze drie dames, één intussen-geen-mannetje meer en hun buitenverblijf. De diertjes zijn überschattig en handtam. Als je wil komen knuffelen, ben je steeds welkom!

Yushu

 De nieuwe Fibremood (nummer 25intussen al) deed mijn hoofd tollen. Een prachtige herfstcollectie , maar mijn brein is nog in zomermodus. Daarom koos ik voor een top die nu al kan gedragen worden, maar perfect nog een tijdje meekan. Yushu is de naam van een patroon voor zowel een jurk als een bovenstuk. De snit is eenvoudig, het is de afwerking van de schouders die mij meteen in het oog sprong. Plooitjes, een schoudervulling, ik zag het al zo voor me.                               Het maakproces viel iets tegen. Ik koos voor een soepelvallend stofje en ploeterde met de afwerking van de armsgaten. De bijpassende elastische biais die ik kocht, was te zwaar, deed het geheel volledig uitlubberen. Biais gemaakt van de stof zelf, zorgde ook voor een dikte, die de top geen eer aandeed. Dus na veel zuchten, tornen, naaien, zuchten, tornen, naaien,  en dat nog eens maal 3, besloot ik de armsgaten gewoon af te werken met een zelfgeknipte boord uit mijn laatste restje stof.  Het beleg dat werd vo