Doorgaan naar hoofdcontent

Posts

Posts uit december, 2014 tonen

Tricotvrees overwonnen!

 Jawel, ik heb mijn tricotvrees overwonnen.  Ondanks de jaren ervaring met het stikmachien, greep ik altijd braafjes naar leuke katoentjes.  Een tijdje geleden zocht Sofilantjes testers voor haar Otium-patroontje.  De kans om mijn tricotvrees onder ogen te komen.  En voila, een nieuwe verslaving rijker.  Het patroon op zich is eenvoudig, supersnel klaar  en biedt de mogelijkheid om verschillende variaties te maken. Je kan ze bekijken en bestellen op deze site. Ik koos voor een eenvoudig shirt met korte mouwen.    Dochterlief is er supercontent mee (en kon niet weerstaan aan een fotosessie). 

Bij gebrek aan kat ...

Als het konijn van huis is .... legt er iemand een eitje in zijn hok.

10 in 2014

Lies gooide met een stokje, dat ik dankbaar gevangen heb.  Meestal ben ik ongelooflijk lui en stel ik het maken van de blogpost te lang uit, zodat het gedateerd geraakt, maar deze keer deed ik ne keer een efforreke. Bij deze mijn foto-top10 van 2014! Twee zussen in een spontaan omhelzing. Meer uitzondering dan regel. Elk jaar ontsnappen wij een paar keer aan de dagdagelijkse sleuren en waaien we uit aan de kust. Momenten om telkens weer naar uit te kijken. Het begin van hopelijk een jaarlijkse traditie. Kameraad Helze werd op zijn vrijgezellenavond verrast met een echt festival. Mijn viool werd onder het stof vandaan gehaald. Meteen ook een nieuwe start van mijn muzikale carriĆØre.    We proberen de meisjes wat cultuur bij te brengen, daarom gaan we regelmatig op citytrip binnen ons Belgenlandje (al is het maar voor Ć©Ć©n dag, heeft er iemand ooit verkondigd dat er een overnachting bijhoort?). Deze foto werd genomen in Leuven in de buurt van het Ladeuze

Liefde voor muziek, deel drie!

Ik vertelde jullie al een beetje over mijn muzikale verleden. Maar er werd niet alleen gezongen, eigenlijk begon alles met vioolspelen. Jarenlang reed ik elke woensdag en elke zaterdag met het fietske tot in Geel, om daar naar de notenleer en de vioolles te gaan. Niet altijd met evenveel goesting, als kind is dat nog leuk, maar als puber heb je wel andere bezigheden op die dagen. Gelukkig konden mijn ouders me overtuigen en hield ik het al die jaren vol. Wat ook hielp, was de bende jongens die mij in het jeugdhuis wisten te overtuigen om bij hen in een groepke te komen spelen. Elke week doken we de kelder in om samen muziek te maken. Cantar, doopten we onszelf, en zoals de naam al doet vermoeden waren we geen alledaags popgroepje. Ga zitten (zo kunt ge niet achterover vallen) en luister mee! Er volgden verschillende optredens en opnames in studio's. Tot .... de plicht riep: werken in ploegen, een nieuwe vriendenkring en andere prioriteiten in het leven zorgden ervoor dat ik mij

ABC

Een tijdje geleden zag ik ergens op het www een mooi stofje voorbijkomen. Enkele muisklikken later zat het in mijn winkelmandje en twee dagen later lag het hier te blinken op de keukentafel. Zowel Noor als Ella zijn inmiddels geen kleuters meer, dus wou ik graag iets maken met het stofje voor bij hun speelgoedkast. Het heeft tot deze week geduurd eer ik er mijn schaar durfde in te zetten. Stofje: Petite Fleur van Windham Fabrics, momenteel nog steeds te koop bij Lanalotta

Zing Ze!

Mutsen, sjaals en handschoenen werden hier al uit de kast gehaald. Vertrekken in de schemer en terug aankomen in het donker, kachel aansteken, dekentjes in de zetel, warme choco na een fikse wandeling ... De winter is in aantocht. Niet meteen mijn favoriete seizoen, maar er zijn wel leuke momenten om naar uit te kijken. En niet alleen voor mij, ook voor de kinders. De Sint, familiefeesten met Kerst en Nieuwjaar, en niet te vergeten het oudjaarszingen. Nostalgie, nostalgie. Als kind maakte ik samen met de buurtjes een heus plan, zodat we toch maar geen enkel huis oversloegen. Goed ingeduffeld en voorzien van handige draagzakken trokken we het dorp rond om zoveel mogelijk lekkers en centjes te verzamelen.  Bevroren, maar voldaan kwamen we 's middags onze buit op de keukentafel omkappen, om dan nog weken lang te kunnen genieten van een volle snoepkast.  De k.ERF (Kempense erfgoedcel) wil ervoor zorgen dat deze traditie niet vergeten wordt. En niet alleen deze bedelz