Doorgaan naar hoofdcontent

Posts

Posts uit 2015 tonen

Nieuwjaarke zoete ...

Nieuwjaarszingen, pure nostalgie. Ik herinner me nog hoe ik de dagen vooraf een plannetje maakte met de route die we op oudjaarsdag zouden aanvatten, om zo geen enkel huis uit het dorp te missen en ervoor te zorgen dat onze buit zo groot mogelijk was. Ik herinner me ook nog koude voeten en verkleumde vingers, al konden die het niet winnen van zakken vol snoepgoed en centjes. Vorig jaar maakten de dochters voor de eerste keer kennis met de Kempense tradities , op papier dan nog wel, want met de feestdagen vertoeven wij naar goede gewoonte aan zee. Dit jaar maakten we een uitzondering. Morgen mogen mijn meisjes voor de eerste keer in hun leven gaan zingen. Ik hoef jullie niet te vertellen dat er deze avond twee dames met kriebels in de buik in hun bed kropen. Om ze niet zomaar op straat te sturen, ligt er voor hen nog een pakje onder de kerstboom. Vanaf nu zijn er geen excuses meer om geen fluojasjes aan te doen.

Kadootjestijd!

Buitenhuiswerkende ouders, Ć©Ć©n daarvan in een ploegensysteem, kinders met allerhande hobby's, ouders met een een aantal vrijetijdinnemende bezigheden, ... onze agenda is een redelijke puzzel. Regelmatig komt er iemand babysitten. Gelukkig zijn we gezegend met een grote familie. Grootouders staan steeds klaar om kleinkinderen te vertroetelen, en intussen zijn er ook nichtjes groot genoeg om hier een oogje in het zeil te houden. Loes, het oudste nichtje, komt regelmatig een avondje met de meisjes spelen en krijgt ze zonder problemen netjes op tijd in bed. Om haar te bedanken, mocht Loes iets op haar verlanglijstje schrijven. Ze liet met twee dingen maken, die gek genoeg nog nooit vanonder mijn machien vandaan kwamen: slabbetjes voor een pasgeboren babyvriendje en een toiletzak. Ik zocht in de kast en vond nog een verdwaalde slab, tekende die na en dook in de restjeskast. Klaar. Een dankbaar projectje, dat zeker voor herhaling vatbaar is. Wat iets meer tijd en moeite nodig

Kerstkindje

Hij werd verwacht de tweede helft van december. Nogal vaag voor iemand met extreem uitstelgedrag. De feestdagen in het achterhoofd zorgden ervoor dat het kadootje netjes op tijd klaar was, net voor de tweede helft van december. Kon ik toen weten dat meneer tot vandaag zou wachten om tevoorschijn te komen. Babykadootjes maken, het blijft plezant. Kadootjes op vraag voor onbekenden, het blijft spannend. Hopelijk koos ik deze keer weer het juiste stofje en kon ik de ouders van kleine Viktor toch blijmaken.

Daarom!

Slapeloze nachten, een slechte gewoonte van de laatste weken. Soms is het leven geen glitter en glamour. Ik ben een wrak, mentaal en fysiek. Zou me willen opsluiten voor een paar weken, in een eigen veilige cocon. Proberen uit mijn hoofd te zetten dat ik een slechte moeder ben, dat ik mijn kind de laatste weken niet geholpen heb, ondanks haar vraag naar hulp. Maar dit zal niet zo snel te fiksen zijn. Ik ben blij met de mensen om me heen, zij die me doen inzien dat het niet zo is, die alle tijden haar blijven geloven en vertrouwen zijn en ervoor zorgen dat we niet ten onder gaan. Men krijgt je klein, als ze je kind raken. En kinderen zijn zo hard voor elkaar. Mijn hart is gebroken toen bleek dat al die pesterijen al meer dan een jaar aan de gang zijn. Al lang zoeken we de oorzaak van haar frustraties elders. Omdat we blijven geloven in het goede van de mensen. Er werd getwijfeld aan hobby's, aan invulling van de agenda, er werd gepraat, geroepen, gelachen, verweten, geweend,

Prinses-hack

Ik kon het weer niet laten en stelde me kandidaat voor het testen van een jurk. Kelly van Ruby and Jack Patterns zocht mensen om een prinsessenjurk te maken. Met Halloween in aantocht (en omdat de dochters de roze fase al even gepasseerd zijn) maakte ik van de gelegenheid gebruik om zeemzoete kleuren te vervangen door zwart en paars. Ella was dolgelukkig met haar heksenjurk en trok afgelopen vrijdagavond zo het bos in op zoek naar spoken en geesten. (onder begeleiding van een heuse bende spokenjagers welteverstaan)

Eens iets anders dan naaien!

 Naaien is niet mijn enigste uitlaadklep. In het verleden liet ik jullie al weten dat er hier regelmatig wat muziek gemaakt wordt. De voorbije tijd was het hier dan ook regelmatig drukdrukdruk. En vandaag mag ik jullie het nieuwste nummer van The Searching laten horen. Een nummer dat mij, na ondertussen ontieglijk veel gedraaid te zijn, elke keer nog nieuwe dingen doet ontdekken, een nummer waar ik wel een beetje fier op ben. Alle credits gaan naar Tijs, onze zanger/gitarist/de man die het liedje maakte. Maar ik ben blij dat ik deel mag uitmaken van The Searching en hoop dat we samen nog veel mogen (uit)delen. De volledige cd zal rond Nieuwjaar verkrijgbaar zijn. Veel luisterplezier! https://www.youtube.com/watch?v=PEpGPMYo9AI&feature=youtu.be

Meet Mara de Mantel!

Compagnie M , een gevestigde waarde in de patronenwereld. Ik testte en keurde reeds langer geleden en kan, net als de rest van blogland, alleen maar beamen dat de patronen van Marthe geweldig zijn. Mara is mijn favoriet, al sinds de testversie . Er volgden nog een aantal stuks, niet altijd op het www gepost, en nog steeds blijft het patroon mij boeien. Voor de grote Compagnie M Contest 2015 , koos ik dus weer voor Mara. Om toch nog een keertje uit mijn comfortzone te komen, hackte ik het patroon. En eigenlijk niet alleen het patroon. Ik hackte ook mijn dochter. Noor, de oudste dochter, kan je helemaal vergelijken met Pippi Langkous. Niet alleen omwille van de haarkleur. Neen, omwille van de energie en creativiteit dat die meid bevat. Haar hoofd draait steeds op volle toeren, ze hangt graag in bomen, haalt allerlei fratsen uit, zingt de hele dag door, en dat is nog niet alles. Ga je met Noor naar de winkel, dan heeft ze steevast de meest kleurrijke kledij bij. De Mara die ik in

Babygeluk, het vervolg

Lotje werd weer tante. Omdat het kadootje vorige keer hartelijk onthaald werd, mocht ik nog eens achter mijn naaimachine plaatsnemen. Ik toverde in stukjes en brokjes een heel setje tevoorschijn (mijn uitstelgedrag en schuldgevoel verdwenen vrij snel, wat is het leukste: Ć©Ć©n groot pak openmaken of verschillende kleine pakjes uitpakken?)  En de grote broer? Die mocht onlangs zijn Ć©Ć©rste kaarsje uitblazen.  Hoera voor Door, hoera voor Vic! Stofjes: gekozen door tante Lotje bij Ateljee P

Over voortplanting!

Mijn grootvader zaliger woonde in een echt kempens boerderijtje, je kent dat wel, een lange gevel naast de straat, met daarin een raam, een deur, nog een raam en daarna begon de stal voor het vee.  Wat ik me vooral herinner zijn de ramen (alhoewel, ik herinner me ook nog de witte voordeur, waar zo'n brievenbus met een klep inzat, die zoveel lawaai maakte, zodat je altijd overal kon horen dat de postbode langskwam) en de raamkozijnen waar wel duizend lagen witte verf opzat, soms werd er zelfs niet te nauw gekeken en werd er ook het glas geverfd. Binnenkijken kon men niet. Daarvoor zorgden de planten op de vensterbank voor.  Na de dood van mijn grootvader werd de inboedel verdeeld en  het huis werd verkocht (en gerenoveerd). Een aantal jaren geleden stond er bij mijn tante een kadootje te wachten. Ik kreeg de planten die bij de va op de vensterbank stonden. Ik verzorgde ze met veel liefde (lees: niet te veel water) en deed gisteren een schoon werkske.  36, zes

Nog eens een test: de Coffee cup dress

De laatste weken waren druk. Niet alleen het einde van de vakantie, het begin van het schooljaar, het begin van allerhande hobby's, ook haalde ik het weer in mijn hoofd om ja te zeggen tegen een patroontest. Waarom? (dat vraag ik me dan ook dikwijls af) Omdat deadline-testen me toch achter mijn naaimachine dwingt. Deze keer twijfelde ik toch even. Het patroon was niet meteen iets dat ik in de kleerkast van de meisjes zag hangen. Maar dat was net de uitdaging. Ik ging overstag en dook in mijn stoffenvoorraad. Testen is ook Ć©Ć©n van de manieren om mijn overdaad aan stof te doen slinken. En het werkt nog ook. Sinds een jaar koop ik geen stofjes meer (met uitzondering van de stofjes van Strass, later hier meer over), en dat is intussen te merken in mijn stoffenhoek. Hoera voor mezelf. Maar we wijken af, ik wou jullie mijn versie van de Coffee Cup Dress van The Bella Sunshine Designs laten zien, een jurkje dat er misschien wat prinsesachtig uitziet, maar daarom net in smaak valt

DYYNI

Na de geslaagde Hiekka-test , twijfelde ik geen seconde om het volgende patroontje van Pienkel te testen. Het werd weer een rokje, Ć©Ć©ntje met meer zwier, daar zeggen mijn dames geen neen tegen. Het patroon, verkrijgbaar in het Engels en in het Nederlands, bevat verschillende opties. Ik maakte er eentje met twee lagen, de onderste even lang als de bovenste, het geeft het rokje nog net iets meer zwier. En dan vergat ik nog bijna te melden dat er ook zakken in de zijnaad zitten. Om meer rokjes van testers (en de vele opties) te bekijken, klik hier .   Ik moet er niet veel woorden aan vuilmaken: het is poepsimpel (dankzij de geweldige uitleg die bij het patroon zit), snel klaar en het geeft een tevreden dochter als resultaat. Wat wenst een moeder nog meer?

Casa Lapino

Huisdieren, elk kind vraagt er wel eens naar. En soms kan mijn hart ook niet weerstaan aan een dosis schattigheid. Sinds het begin van de grote vakantie huppelen er vier knuffelkonijnen in onze tuin rond. Vraag me niet naar hun naam, kinderen en het kiezen van namen eindigt altijd in onzin, gewoon konijn dus. We zochten een plekje waar er zon en schaduw is, een plekje waar ze rustig kunnen schuilen en toch nog kunnen genieten van het buitenleven. En dat plekje is onder de enige boom die hier nog staat. Het tweedehandse kippenhok werd een konijnenhok en klaar. (of toch niet, ik vergat even de afsluiting, het poortje en de stapstenen rond het hok) Maak kennis met onze drie dames, Ć©Ć©n intussen-geen-mannetje meer en hun buitenverblijf. De diertjes zijn Ć¼berschattig en handtam. Als je wil komen knuffelen, ben je steeds welkom!

Want tassen heb je nooit te veel! (en een gratis patroon)

Patronen testen is momenteel de enige manier om mij achter mijn naaimachine te krijgen. Het gaat gegarandeerd gepaard met deadline-stress.  Maar tot op heden heb ik het allemaal netjes overleefd.  En hoop ik dat de patroonontwerpsters tevreden zijn met het resultaat. Voorbije week knipte en naaide ik een tas in elkaar, de Linore tas. Een kleine uitdaging, want het was de eerste maal dat ik nepleer en Decovil Light gebruikte. Uiteindelijk was de stress nergens voor nodig.  De tas raakte tijdig klaar, het werken met nepleer verliep zonder problemen en de Decovil zorgt ervoor dat de tas mooi zijn vorm behoudt. De patroondelen van de grote tas werden op Ć©Ć©n avondje rustig getekend, en uit de stof geknipt, de volgende middag zat de tas in elkaar. Het resultaat is een ruime tas, waar perfect een kaft inpast. Ideaal om mee te nemen naar werk, school, voor boodschappen, ... De mijne werd meteen in gebruik genomen. Natuurlijk konden de dochters niet achterblijv

Gitannekes!

Het is weer voorbij, we kunnen weer vrolijk terugkijken op een geslaagde editie. Gitannekesfoor , het zegt jullie waarschijnlijk niet veel, maar voor ons is het 'het' weekend van het jaar. Een weekend vol lachende gezichten, muziek, circus en plezier. Een weekend waar wij allemaal een heel jaar naar uitkijken.  Vele vrijwilligers zorgen ervoor dat het hele gebeuren kan plaatsvinden, zonder sponsoring of reclame. Er wordt aan de ecologische voetafdruk gedacht. Het hele festival is opgebouwd uit sloopafval, alle bekers en bordjes worden gerecycleerd, er is zelfs een heus kaka-team aanwezig om ervoor te zorgen dat de inhoud van de toiletten bij de boer op het veld belanden. Voor sommigen een stap te ver, maar op Gitannekesfoor kan het allemaal. En dat maakt het net zo leuk. Drie kilometer hier vandaan rijden we een andere wereld binnen. Een wereld voor groot en klein, waar iedereen familie van elkaar lijkt, een wereld waar het gezellig toeven is (en w