Doorgaan naar hoofdcontent

Tassel (pin it & make it deel 4)

Onlangs kwam ik in de Kringwinkel een stapeltje leer tegen. Geen idee wat ik ermee zou aanvangen, maar ik kon het niet snel genoeg in mijn mandje droppen. Zeker als je weet dat het hele pakketje net 0.50 euro geprijsd stond. Eenmaal thuis verdwenen ze in de kast, wachtend op een leuke bestemming.



Toen ik op haar boekenfeest zag welk prachtig kado ze kreeg, was ik stiekem een beetje jaloers. Niet dat Eva dat niet verdiende, wel omwille van het leuke, eenvoudige hebbeding.
Bij het opruimen van de knutselkast vond ik mijn leren lapjes terug.
Ik zette me samen met de dochters aan de keukentafel, haalde schaar en lijm boven en begon te knutselen. Het resultaat oogt niet zo professioneel als dat van De Zuster Van, maar ik ben wel content van mijn exemplaar.



Voor diegenen die twijfelen: de witte is de mijne!


Reacties

  1. Zalig zo'n kringloop geluk! Leuk projectje en altijd tof om als extraatje aan een cadeau te hangen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Amai zeg, 50 cent voor zo'n stapeltje leer?!
    En ja, ik kan geloven dat je jaloers was, hij is echt mooi! Maar deze kunnen er ook mee door zeg, en gij hebt er ineens driƩ!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Jawel, 50 cent, en nog wel in de Kringwinkel van Aarschot!

      Verwijderen
  4. Wauw, vijftig cent voor heel die stapel? Score!

    En het zal wel zijn dat je content bent met het resultaat, ze zien er super uit!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Bommeke!

Het dessert, mijn favoriet deel van de hele menu. Een echte zoetebek ben ik. Aan een stuk chocola kan ik geen neen zeggen. Dat maakt ook dat ik gezegend ben met een aantal overtollige kilootjes. Omdat ik vrees dat ik het snoepen nooit ga kunnen laten, heb ik me er al lang bij neergelegd dat ik er nooit gestroomlijnd zal uitzien. Een toertje lopen is de perfecte manier om het zondigen af en toe door de vingers te zien. Onlangs bracht een collega de lekkerste taart ter wereld mee. Het recept werd hier al verschillende malen geprepareerd, en telkens met veel gejuich onthaald. Daarom wil ik het ook met jullie delen! Nodig: 500ml melk 60g maizena 250g boter 2 eieren 100g chocolade 2dozen madeira-koeken  (lange vingers gaat ook maar kruimelt harder) 250g suiker Start: Meng de melk en de maizena, laat het koken en zorg dat het afkoelt. Voeg boter, suiker en de eierdooiers samen en klop dit tot room. Klop de room en de afgekoelde maizena-pap tot pudding

Casa Lapino

Huisdieren, elk kind vraagt er wel eens naar. En soms kan mijn hart ook niet weerstaan aan een dosis schattigheid. Sinds het begin van de grote vakantie huppelen er vier knuffelkonijnen in onze tuin rond. Vraag me niet naar hun naam, kinderen en het kiezen van namen eindigt altijd in onzin, gewoon konijn dus. We zochten een plekje waar er zon en schaduw is, een plekje waar ze rustig kunnen schuilen en toch nog kunnen genieten van het buitenleven. En dat plekje is onder de enige boom die hier nog staat. Het tweedehandse kippenhok werd een konijnenhok en klaar. (of toch niet, ik vergat even de afsluiting, het poortje en de stapstenen rond het hok) Maak kennis met onze drie dames, Ć©Ć©n intussen-geen-mannetje meer en hun buitenverblijf. De diertjes zijn Ć¼berschattig en handtam. Als je wil komen knuffelen, ben je steeds welkom!

Yushu

 De nieuwe Fibremood (nummer 25intussen al) deed mijn hoofd tollen. Een prachtige herfstcollectie , maar mijn brein is nog in zomermodus. Daarom koos ik voor een top die nu al kan gedragen worden, maar perfect nog een tijdje meekan. Yushu is de naam van een patroon voor zowel een jurk als een bovenstuk. De snit is eenvoudig, het is de afwerking van de schouders die mij meteen in het oog sprong. Plooitjes, een schoudervulling, ik zag het al zo voor me.                               Het maakproces viel iets tegen. Ik koos voor een soepelvallend stofje en ploeterde met de afwerking van de armsgaten. De bijpassende elastische biais die ik kocht, was te zwaar, deed het geheel volledig uitlubberen. Biais gemaakt van de stof zelf, zorgde ook voor een dikte, die de top geen eer aandeed. Dus na veel zuchten, tornen, naaien, zuchten, tornen, naaien,  en dat nog eens maal 3, besloot ik de armsgaten gewoon af te werken met een zelfgeknipte boord uit mijn laatste restje stof.  Het beleg dat werd vo